Toen ik in het nieuws zag dat Lars (18 jaar) uit Glanerbrug niet meer welkom was op zijn werk in de supermarkt vanwege zijn gelakte nagels, was ik toch enigszins teleurgesteld in mijn medemens. In een aantal althans. Zeker die medemens die zegt niet klaar te zijn voor jongens met gelakte nagels! ‘Kom op mensen! We leven niet in de prehistorie!’
2 weken na dit bericht ontving ik mijn nieuwe klas Onderwijsassistenten. Voor de vakantie hadden we elkaar al even ontmoet, op 1 na. Deze jongen (ik noem hem even Robin) had de uitnodiging gemist en toen ik hem belde gaf hij aan er na de vakantie zeker te zijn. Hij had zin om te starten. Nieuwsgierig als ik ben bekeek ik zijn profielfoto op Whatsapp. Ik was even in de war, keek ik naar een jongen of een meisje? Zijn naam was genderneutraal dus daar werd ik ook niet wijzer van. Nou ja, ik zou het wel zien in september! En toen het zover was werd ik blij verrast toen hij ons lokaal binnen wandelde. Een jonge man, met roze gekleurde haren en jawel, gelakte nagels! Wauw, ik was er stil van. Zijn houthakkers blouse maakte het helemaal af en toen hij aan het kletsen ging merkte ik al snel dat hij makkelijk contact maakte. Wat was ik blij dat Robin er zo ontspannen bij zat en gewoon kon zijn wie hij wilde zijn.
Tijdens de introductieweek kreeg de klas de opdracht in groepjes een fantasiedier te tekenen. Iedereen kreeg een A4tje en alleen het begin en einde van het dier mochten ze overleggen, de rest moesten ze zelf invullen. Wat opviel was dat alle dieren genderneutraal waren. Dit was niet afgesproken en het lag er bij sommige groepjes wat dik op, maar ik vind dit een mooie ontwikkeling.
De laatste les voor de vakantie kwam ik het lokaal binnen. Mijn klas zat er al. Robin draaide zich om en zei “mevrouw, wat zit uw oogschaduw prachtig! Dat lukt mij nou nooit!” Ik bedankte hem voor het compliment en gaf aan het een keer samen te doen.
Studenten zoals Robin maken het voor mij leuker om mijn werk te doen. Dit zijn de pareltjes in de klas.
De doelgroep waar ik mee werk (pubers / jong volwassenen) voelt zich vaak te veel belemmerd om zichzelf te kunnen zijn. Diversiteit is dan ook een onderwerp dat we regelmatig bespreken in onze SLB groepen. En ik hoop dat jonge mensen zoals Robin, die het leven letterlijk iets meer kleur geven, zichzelf blijven en anderen laten zien hoe mooi het is om jezelf te zijn. Want laten we wel wezen, als we allemaal hetzelfde waren was het leven verrekte saai en voorspelbaar!
Janca